Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
Αν και όλος ο κόσμος έχει πιστέψει στην ταχύτητα της σκέψης ως την ανωτέρα από οτιδήποτε άλλο, εν τούτοις η όλη φιλοσοφία αυτής της υπόθεσης ήταν και είναι ένα σκοτεινό ψέμα. Σκεπτόμαστε πχ το φεγγάρι και αμέσως το βλέπουμε στο Νου μας, μια μακρινή χώρα και αυτόματα βρισκόμαστε εκεί, κάποιο γεγονός στο παρελθόν και το φέρνουμε στο παρών. Κάπως έτσι οι άνθρωποι τοποθετούν πολύ ψηλά εκείνο που είναι κάτω, αφού με τη σκέψη και τους συλλογισμούς ξεπερνάμε τα κοντινά μας. Εν τούτοις η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο και η περίφημη αυτή ταχύτητα δεν ξεπερνάει την κίνηση του χεριού μας και μάλιστα πολλές φορές απαιτεί ώρες και για τον πιο μικρό συλλογισμό.
Η ψεύτικη αυτή αντίληψη οφείλεται στο γεγονός ότι τους είναι άγνωστες πολλές οργανικές λειτουργίες του ανθρώπου , στη δομή της ύπαρξης τους.
Θα πω ότι υπάρχου 2 μνήμες στο κεφάλι μας.
Η πρώτη και αθάνατη μνημοσύνη κατέχει ένα χώρο στην αθάνατη ψυχή, εσωτερικά της Διάνοιας και κάτω από τη Συνείδηση.
Η δεύτερη είναι εξωτερική και στον εγκέφαλο που βρίσκεται έξω από τη Διάνοια.
Όσα λοιπόν μας συμβαίνουν είτε αυτά είναι νοητά η πνευματικά, και Διανοητικά και τα προερχόμενα εκ των αισθήσεων διαχωρίζονται σε 2 κατηγορίες. Στη μία κατατάσσονται όσα από αυτά τους αποδίδουμε κάποια σοβαρότητα = ασχολούμαστε με αυτά. Στην άλλη εντάσσονται τα αφηρημένα εισερχόμενα που δεν τυγχάνουν καμίας προσοχής και ως εκ τούτου δεν επεξεργάζονται από το Νου μας για την ανάγνωση τους επάνω στο λογισμό της Αρμονίας = την τοποθέτηση των φερομένων σύμφωνα με την τιμή τους στους ειδικούς θύλακες της Αρμονίας.
Τα ασυνείδητα, άσχετα και αδιάφορα είναι όσα βλέπουμε η ακούμε η αισθανόμαστε στις αφηρημένες καταστάσεις του εαυτού μας = κοιτάζουμε τον έναστρο ουρανό με απλανές βλέμμα τέτοιο που πολλές φορές ενώ βλέπουμε άλλα σκεπτόμαστε διαφορετικά πράγματα. Τα της δεύτερης κατηγορίας δεν απασχολούν καθόλου το Νου μας και ως εκ τούτου δεν καταγράφονται σε καμία από τις 2 μνήμες. Αυτά έχουν γραφτεί σε άλλες στιγμές και με αρκετό ενδιαφέρον, από το σύνολο των ανθρώπων.
Τα μη γραμμένα δεν ανακτώνται ΠΟΤΕ.
Το αντίθετο συμβαίνει στην πρώτη κατηγορία όπου τα πάντα εισερχόμενα η και εσωτερικά διαμορφούμενα με τον συλλογισμό, κατά πρώτον δημιουργούν άλλο φορτίο με τις συναλλαγές και συνενώσεις ως κινούμενα μέσα στο Νου ζητούν την αναγνώριση τους με το τελικό διάβασμα τους στα μεταβλητά και λογικά, = συνεχόμενη διαφορετικότητα, ζύγια της Αρμονίας. Εάν ένα εισερχόμενο η δημιουργούμενο στο Νου μας δεν βάλλει τα φερόμενα του στα εξειδικευμένα προς τούτο σταθμά της Αρμονίας τότε αυτό δεν διαβάζεται, δεν γνωρίζεται και δεν αποθηκεύεται.
Η αποθήκευση όσων έχουν αναγνωστεί γίνεται 100% στη εσωτερική μνημοσύνη, στην οποία παραμένουν στην αιωνιότητα και ο άνθρωπος μπορεί να τα ανακτήσει όποτε θέλει στην απειρότητα της ζωής του.
Έτσι εκεί έχουν καταγραφεί τα ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ όλων των ψυχικών δράσεων από την πρώτη στιγμή της ουράνιας γέννησης μας και συνεχίζονται να καταγράφονται τα πάντα διαβασμένα.
Στην μέσα μνημοσύνη έχει αποτυπωθεί ακόμα και το ένα ΚΑΙ που ειπώθηκε σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, και ο άνθρωπος όταν βρεθεί στην κανονική του πνευματικότητα μπορεί να τα διαβάζει όσες φορές θέλει. Γιατί ότι γράφεται στην αθάνατη μνημοσύνη μπορεί να παραμείνει για πάντα και να το βλέπουμε στην άλλη ζωή και στις ανώτερες επόμενες ώστε να γνωρίζουμε πάντα τον εαυτόν μας με όλα όσα κουβαλάει μαζί του.
Κάποια από αυτά, κυρίως τα πολύ ενδιαφέροντα, καταγράφονται και στην εξωτερική εγκεφαλική μνήμη. Τούτο γίνεται για να μη σκαλίζουμε άνευ λόγου την αρμονική ταξινόμηση των φακέλων της εσωτερικής και ως θνητοί πάλι δεν μπορούμε να το κάνουμε = να διαβάσουμε την αθάνατη μνήμη.
Ελάχιστα πράγματα που η ψυχή τα αναζητεί εξέρχονται από εκεί και αφού περάσουν από το Υποσυνείδητο ανέρχονται στην επιφάνεια της Συνείδησης όπου εκεί τα αναγνωρίζει ο Νους μας.
Τα βασικά πράγματα και μεγάλα γεγονότα έχουν γραφτεί και στην εγκεφαλική μνήμη έτσι ώστε όταν ζητάει κάτι γνωστό ο Νους μας δεν το ξεθάβει από το βάθος του Υποσυνείδητου αλλά το παίρνει άμεσα αν υπάρχει στην έξω μνήμη.
Γίνεται πια φανερό ότι όταν ο άνθρωπος στοιβάζει ανώμαλα γράμματα στο μυαλό και όχι καλά διαβασμένα = ολοκληρωμένα, στην αρμονία της ψυχής τότε αυτά πάντα θα τον δυσκολεύουν και στη θύμηση τους = ανάκτηση, αφού δεν θα ταιριάζουν οι δεσμοί αυτών με εκείνους που αναζητάει ο Νους.
Όταν πάλι βάλουμε στο μυαλό μας προσθετικά ανομοιόμορφα του ΙΔΙΟΥ τότε βαραίνουμε το μυαλό μας με παραφορτωμένα πετρώματα τα οποία στοιβάζουν εκεί και αυτά συνήθως γίνονται τα εμπόδια για την ανάκτηση των πιο καθαρών.
Η λειτουργικότητα του μυαλού μας όπως είπα εξαρτάται πρώτιστα από την κατάσταση του Νου μας ο οποίος όταν είναι διαυγής = καθαρός = απουσιάζουν τα βαριά δαιμονικά σχήματα, αποδίδει γρήγορα τα αληθινά στην αρμονία και από εκεί στις 2 μνήμες.
Επειδή στη γη δεν υπάρχει ένας άνθρωπος πνευματικός τη λειτουργικότητα της ψυχής που περιέγραψα δυσχεραίνουν τα υλικά φράγματα κατά τέτοιο τρόπο που τελικά τίποτα να μη διαβάζεται αληθινά με αποτέλεσμα και η εσωτερική μνήμη να καταγράφει την ανωμαλία του ανθρώπου, την οποία αργότερα θα μελετάει και θα βλέπει τις βλακείες του, αλλά και το μυαλό μας να δρα πάντα αρρωστημένα.
Το λεγόμενο από τους αρχαίους Έλληνες
Νους υγιής εν σώματι υγιές
Δεν έχει καμία σχέση με τη γυμναστική και την αναπηρία η όχι του σώματος. Στη γη δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος με υγιές σώμα = πνευματικό και εξ αυτού δεν έχει και Νου καθαρό αλλά ούτε και το μυαλό το οποίο είναι γεμάτο με πολλές υλικές πέτρες.
Στη ζωή μου γνώρισα ανθρώπους υγιέστατους και Ηρακλήδες στο σώμα που είχαν ηλίθιο μυαλό και Νου και άλλους με σωματικές αναπηρίες και με μεγάλη πνευματική διαύγεια, σύμφωνα και με τα δεδομένα της άρρωστης φύσης μας.
Το Νους υγιής εν σώματι υγιές = ήταν το ζητούμενο πριν 11.000 χρόνια, στην εποχή της μεγάλης ιατρικής, τότε που οι Έλληνες γιατροί προσπαθούσαν να ξανακάνουν το σώμα όπως ήταν πρώτα = υγιές και πνευματικό. Έμειναν από τότε αυτά τα λόγια που ήσαν η χαραγμένη επιστημονική πορεία μιας ανώτερης κοινωνίας από τη δική μας. Μετά την αποτυχία και τη μη εύρεση του Ελιξίριου της ζωής για την αποκατάσταση της σάρκας με το πνευματικό σώμα, ΤΑ ΕΦΕΡΕ ο λόγος και ο χρόνος στα Ελληνιστικά αρχαία χρόνια όπου παραλλάχτηκαν στις φιλοσοφικές σχολές οι οποίες κατέστρεψαν την αλήθεια και όχι μόνο αυτή αλλά όλα τα φερόμενα από τις προηγούμενες στοές της Ερμητικής γραφής.
Όσο και αν γυμνάζεται κάποιος καθαρό μυαλό και περισσότερο υγιή Νου ποτέ δεν θα αποκτήσει γιατί ο δρόμος αυτός δεν οδηγεί εκεί αλλά μάλλον βάζει τον άνθρωπο και σε άλλες , ίσως χειρότερες, περιπέτειες, αφού ο μυώδης και δυνατός γίνεται συνήθως δυνάστης των αδυνάτων. Οι άγιοι όλων των θρησκειών δεν γύμναζαν το σώμα τους αλλά το Νου τους πώς να διώξουν από εκεί τα βαριά και άρρωστα δημιουργήματα των δαιμονίων.
Η πνευματική εξάσκηση και ενασχόληση του Νου με τα του Θεού = καθαρά και αληθινά διευκολύνει τη δράση του Αγίου Πνεύματος να περάσει από τα ανοίγματα της διάνοιας που ξέφραξε ο αναζητών το Θεό, να μπει στο Νου όπου βοηθάει στην κάθαρση της Συνείδησης με την ταυτόχρονη ελευθέρωση του χώρου αυτής. Είναι μια θεϊκή αρχή για την εν μέρει αποκατάσταση της αρρώστιας μας.
Τέτοιες άγιες τακτικές δεν έχουν καμία σχέση με τις πολύ διαδεδομένες και δαιδαλώδεις πνευματικές δήθεν ασκήσεις και αναζητήσεις του εσωτερικού μας κόσμου, τον οποίον κανένας από αυτούς δεν είδε τα κακώς έχοντα δαιμονικά. Αυτοί μάλλον ευχαριστούνται με τις ψεύτικες πνευματικές γυμναστικές έτσι που αντί να κάνουν καλό στον εαυτόν τους τον δυσκολεύουν περισσότερο γιατί εγωιστές όντες προσθέτουν πέτρες και δεν αφαιρούν. Αν είχαν πραγματοποιήσει έστω και μία πνευματική αλήθεια θα είχαν αναγνωρίσει το θάνατο που κουβαλάμε.
Η πνευματική άσκηση που δεν έχει σκοπό την κάθαρση του Νου, δια του Αγίου Πνεύματος, το πάντα προσφερόμενο από το Θεό, ακόμα και στους πιο αμαρτωλούς της γης, δηλαδή την εν μέρει σύνδεση της ψυχής με ΑΥΤΟΝ που μπορεί να την καθαρίσει,
αποκαλύπτει όλους τους άλλους ψεύτικους πνευματικούς δρόμους = που είναι αδιέξοδα. Εκεί αυξάνουν το βούρκο που πνίγονται και να μη ξεχνάμε ότι αυτοί είναι οι ΛΕΦΤΑΔΕΣ που θέλουν με τα χρήματα να αγοράσουν την ευημερία τους.
Το δρόμο της άθλησης του Νου τον έδειξαν οι άγιοι και αυτός είναι δύσκολος, επίπονος και απόμακρος της ύλης.
Ξαναγυρνώ στα της μνήμης και μετά από όσα έγραψα ρωτάω ????
Πόσος χρόνος χρειάζεται να εντοπίσει ο Νους στην εγκεφαλική μνήμη το ζητούμενο????
Είναι μακρινός ο δρόμος από το Νου στον εγκέφαλο?????
Ακόμα και αν η απάντηση έρθει άμεσα, ως πρόσφατα τοποθετημένη εκεί, αυτό τι σημαίνει????
Αν σκεφτούμε το φεγγάρι, ότι πήγαμε κιόλας εκεί και το ξανάδαμε η ότι απλά η γραμμένη εικόνα διέσχισε ελάχιστη απόσταση!!!!!!
Βρισκόμαστε στην Αθήνα και σκεπτόμαστε το χωριό μας, μήπως εκείνη τη στιγμή είμαστε στο χωριό?????
Απλά ο Νους πήρε από δίπλα του την αποθηκευμένη εικόνα και την έβγαλε στη Συνείδηση του. Έτσι η περιβόητη ταχύτατη σκέψη είναι ένα αρχαίο παραμύθι και μάλιστα σε περασμένα γεγονότα ο άνθρωπος συνήθως αντιμετωπίζει μεγάλη δυσκολία να βρει – θυμηθεί τα ζητούμενα.
Πολλές φορές η προσπάθεια να θυμηθούμε κρατάει αρκετό χρόνο και σε κάποια άσχετη στιγμή, με τη βοήθεια της εσωτερικής μνήμης έρχονται μερικές απαντήσεις.
Η Δύναμη της σκέψης φαίνεται ότι έχει πρώτα άμεση σχέση με το Νου, την καθαρότητα της Συνείδησης και δευτερευόντως με το μυαλό το οποίο και αυτό πρέπει να βρίσκεται σε ουσιαστική επαφή μέσω της διάνοιας με το Νου.
Όσο και αν βασανίζουμε το μυαλό μας αυτό δεν φταίει σε τίποτα αλλά Ο,ΤΙ παίρνει από μέσα αυτά κρατάει εκεί.
Αυτά που έγραψα σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνουν τους λεγόμενους ευφυείς και καταδικάζουν τους αφελείς, γιατί κατά ΚΑΝΟΝΑ όλοι οι αρχηγοί της γρήγορης σκέψης έχουν να κάνουν μόνο με τα της ύλης και συνεπώς βλέπουν, ακούνε και εννοούν ψευδώς και όχι αληθινά, γενόμενοι έτσι περισσότερο ΑΝΟΗΤΟΙ και ας φλυαρούν με τους παραλογισμούς τους.
Το θέμα της σκέψης και γενικά του διαλογισμού είναι μεγάλο και δεν τελειώνει εδώ. Εγώ απλά σαν πρώτη έξοδο από τα ψέματα έδειξα το δρόμο του Νου και όχι του μυαλού.
Ένα άλλο θέμα πάλι που έχει να κάνει με την ταχύτητα και το άπειρο λένε ότι είναι το σκοτάδι. Κλείνεις τα μάτια και βλέπεις το ΑΠΕΙΡΟ, κάτι που δεν έχει τέλος. Εγώ θα πω ότι και αυτά είναι ανοησίες, γιατί για να δεις το άπειρο θα πρέπει να βλέπεις πρώτα τα ενδιάμεσα στοιχεία αυτού.
Το Σύμπαν αν και είναι ένας κόκκος του απείρου θα το πάρουμε ως άπειρο για παράδειγμα. Από τη γη που είμαστε βλέπουμε τα ενδιάμεσα άστρα τα οποία φτάνουν τόσο μακριά μας ώστε να έχουμε την αίσθηση του απείρου.
Στο σκοτάδι υπάρχει έστω και ένα ενδιάμεσο????
ΚΑΝΕΝΑ!!!!
Εάν κλειστούμε σε ένα δωμάτιο που δεν είδαμε πριν μπούμε θα ξέρουμε αν το σκοτάδι γύρω μας είναι 1 μέτρο η 100 μέτρα η 100 cm?????
Στο σκοτάδι, όπως στο αυτό του Διαστήματος το ΟΡΙΖΟΥΜΕ με τις φωτεινές σημαδούρες οι οποίες του δίνουν διαστάσεις τοπικές και χρονικές. Στο απόλυτο σκοτάδι, που πλακώνει την Κόλαση δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος και τέτοια σκοτάδια δημιουργούν στο Νου μας τα υλικά δαιμόνια που φράζουν την φωτεινότητα της αλήθειας.
ΑΥΤΑ
flox